Թուրքիան հույս ունի երկարաձգել հունվարի 6-7-ը Ռուսաստանի կողմից հայտարարված զինադադարը։ Անկարան պատրաստ է նաև ջանքեր գործադրել ռազմական գործողությունների դադարեցմանն ուղղված երկխոսության պայմաններ ստեղծելու համար, հայտարարել է Թուրքիայի նախագահի մամուլի քարտուղար Իբրահիմ Քալընը, փոխանցում է Անատոլիական գործակալությունը։

«Մեր կարծիքով՝ հրադադարը չպետք է տեւի 36 ժամ, այլ ավելի երկար, այս հարցում կողմերի միասնական որոշում դեռ չի կայացվել, ինչը վկայում է այն փակուղու մասին, որում գտնվում են պատերազմող կողմերը»,- ասել է Քալընը։ Էրդողանի խոսնակը կարծում է, որ «կողմերից ոչ մեկը բավարար ուժ չունի հաղթելու համար»։ «Ինչ վերաբերում է Թուրքիային, առաջիկա օրերին մենք կշարունակենք կրակը դադարեցնելու քայլերը Զապորոժիեի ատոմակայանի հարակից տարածքներում: Անկարան ձգտում է կանխել մարտերն ու վթարներն այս գոտում», ասել է նա։

«Միակողմանի զինադադարն առնվազն նշանակում է «Ռուսաստանին կանգնեցնել» այսօր: Հետագայում ուկրաինական կողմը կարող է հետևել այս որոշմանը: Չեմ բացառում, որ պայմաններ կստեղծվեն նաև բանակցողների երկրորդ հանդիպման համար»,- ասել է Քալընը:

Ի պատասխան ռուսական «հրադադարի» երկարաձգման մասին թուրքական կողմի հայտարարությունների՝ Ուկրաինայի նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի խորհրդական Միխայիլ Պոդոլյակը հեռուստամարաթոնի եթերում ասել է, որ նման «հրադադարը» իմաստ չունի, քանի դեռ ռուսական զորքերը գտնվում են Ուկրաինայի տարածքում.

«Միակողմանի զինադադարի մասին, դե, սա մի քիչ տարօրինակ է, նրանք մեր տարածքում են, կրակը դադարեցրին, հետո ի՞նչ, իրենք կանգնած են, ի՞նչ իմաստ ունի թուրքական առաջարկը»,- ​​ասել է Պոդոլյակը։

Նրա խոսքով՝ Պուտինին ձեռնտու է, որ Ուկրաինան դադարեցնի իր տարածքների ազատագրումը, որպեսզի պատերազմում օպերատիվ դադար ստանա։ «Պուտինն ուզում է օպերատիվ դադար ստանալ։ Նա «դադարեցրեց կրակը», Թուրքիան սկսում է ասել՝ տեսեք, նա դադարեցրեց կրակը, և դուք նույնպես կդադարեցնեք կրակը։ Սա առանցքային է, նշանակում է, որ մենք արձանագրում ենք որոշ ժամանակով օպերատիվ դադար, որի ընթացքում Ռուսաստանը կհավաքի իր տարօրինակ մոբիլիզացիոն բանակը»,- ասել է Պոդոլյակը։

Նա նշել է, որ Թուրքիան ունի իր ազգային շահերը, որոնք միշտ չէ, որ համընկնում են Ուկրաինայի շահերի հետ։ Պոդոլյակն ընդգծել է, որ հրադադարի միակ տարբերակը կլինի Ուկրաինայից ռուսական զորքերի ամբողջական դուրսբերումը։ «Միակողմանի զինադադարի մասին խոսելն անիմաստ է, դա ոչ մի հարց չի լուծում, մենք տարօրինակ առաջարկներ չենք խաղա»,- ընդգծել է Պոդոլյակը, հայտնում են ուկրաինական զլմ-ները։

Կիեւում երեւի սկսում են հասկանալ թուրքական միջնորդության էությունը, թեեւ մինչ այս գովաբանում էին նրա ջանքերը, իսկ ուկրաինական քարոզչական ճակատում աշխատող քաղաքագետները, հատկապես ռուսաստանցիները, Էրդողանին ներկայացնում գրեթե որպես փրկիչ, մատնանշելով այսպես կոչված ցորենի գործարքը, «Պուտինին խեղճացնելը» եւ այլն։ Ընդ որում, դա որպես կանոն արվում է հակահայ կեղտոտ ընդգծումներով։

Պուտինն Էրդողանին նշանակել է իր միակ պատուհան եւ գլխավոր միջնորդ Արեւմուտքի եւ Ուկրաինայի հետ հարցերում, նրան խոշոր բոնուսներ շնորհելով, այդ թվում՝ ռուսական գազի տնօրինումը։ Դրա դիմաց Էրդողանը ստանձնել է Արեւմուտքի եւ ՆԱՏՕ-ի պառակտման, ինչպես նաեւ Ուկրաինային ռուսական պայմաններով խաղաղություն պարտադրելու պարտավորությունը։ Մի քանի բայրաղթարներն ու ցորենի գործարքը ուկրաինացիների կողմ նետված ոսկորներ էին՝ Էրդողանի վարկը բարձրացնելու համար։ 

Պուտինը փորձում է Էրդողանի հետ մի «եռակողմ» ձեւաչափ էլ հաստատել Ուկրաինայում։ Մեթոդը նույնն է՝ Մոսկվան ստեղծում է խնդիրը, ինչպես ցորենի, Զապորոժիեյի ատոմակայանի դեպքում, հետո հայտարարում միայն թուրքերի հետ խնդիրը կարգավորելու պատրաստակամություն՝ դա հետագա խաղաղ բանակցության հիմք դարձնելու համար։ Նույնն է նաեւ Սուրբծննդյան օրվա կապակցությամբ 36 ժամով Պուտին-Էրդողանի «միակողմանի հրադադարի» հնարքը, որը մերժվեց Կիեւի ու ծաղրի արժանացավ Արեւմուտքի կողմից։

Ռուս-թուրքական խաղի նպատակը հստակ արտացոլված է Քալընի հայտարարություններում։

Պուտինն ամեն ինչ անում է Էրդողանի դիրքերը պահպանելու եւ ամրացնելու համար, հատկապես Թուրքիայում նախագահի ընտրության շեմին։ Էրդողանին շռայլած պրեֆերենցիաները տպավորիչ են՝ Պուտինն այդքան բան չի արել Ռուսաստանի համար, որքան՝ Թուրքիայի ու անձամբ Էրդողանի։

Այս համատեքստում արժե նշել նաեւ ուկրաինական քարոզչական ճակատում մինչ օրս շարունակվող «եղբայրական ադրբեջանի» թեման՝ հակահայ ընդգծումներով։ Իբր, «Ադրբեջանը» նույնպիսի զոհ է, ինչպես Ուկրաինան, ազատագրում է իր տարածքները, երկրորդ ճակատ է բացում Ռուսաստանի դեմ եւ այլն։ Մի քանի գեներատորները, մի քանի տոննա բենզինը եւ առատ վճարը երեւի բավարար են, որ այս քարոզիչներն անցնեն իրենց տասնյակ հազարավոր զոհերի վրայով եւ աչք փակեն այն հանգամանքի վրա, որ ՌԴ-ն Անկարայի ու Բաքվի միջոցով շրջանցում է պատժամիջոցները, ստանում մեծ եկամուտներ պատերազմը շարունակելու եւ ուկրաինացիներին սպանելու համար։