Երևանի ընդհանուր իրավասության դատարանում Մարինե Մելքոնյանի նախագահությամբ ավարտվել է Հակոբ Հ.-ի (անունը փոխված է) գործի դատական քննությունը:

Դեպքի պահին Հակոբը 25 տարեկան էր, իսկ ներկայումս՝ դատավճռի հրապարակման ժամանակ, նա 38 տարեկան էր: Դեպքը տեղի է ունեցել 2005 թվականի հոկտեմբերի 26-ին:

Ըստ մեղադրանքի՝ ժամը 23-ն անց 30-ի սահմաններում Հակոբն իր երկու ծանոթի հետ, նրանցից մեկի «Նիվա» մեքենայով երթևեկել է Երևանի Բագրատունյաց փողոցով ու նկատել է տաքսի նստող մի աղջկա՝ Մոնիկային (անունը փոխված է): Մտածել է, թե նա մարմնավաճառ է, պահանջել է, որ ընկերը մեքենան վարի տաքսու հետևից:

Իսակովի պողոտայում Հակոբի պահանջով ընկերը փակել է տաքսու ճանապարհն ու կանգնեցրել է այն: Հակոբն իջել է մեքենայից, տաքսու վարորդին և ուղևորուհուն ներկայացել է որպես ոստիկան՝ ինքնակամ յուրացնելով իրավապահ մարմնի աշխատակցի կոչումն ու իշխանությունը:

Նա խաբեությամբ՝ պատճառաբանելով, թե Մոնիկային պիտի տանի ոստիկանության բաժին՝ որոշ հարցեր պարզաբանելու, պահանջել է, որ նա իջնի տաքսուց, նստի իրենց մեքենան:

Մոնիկան, հավատալով, որ Հակոբը ոստիկան է, ու վախենալով՝ նստել է նրանց մեքենան:

Ըստ մեղադրանքի՝ այդ եղանակով Հակոբը խաբեությամբ բացահայտ առևանգել է Մոնիկային: Մեքենայով նրան տարել են Կոմիտասի պողոտայի շենքերից մեկի բակ, որտեղ Հակոբը պահանջել է, որ ընկերներն իջնեն մեքենայից: Երբ նրանք իջել են, Հակոբը իր մոտ եղած ատրճանակով սպառնացել է սպանել Մոնիկային ու մեքենայի սրահում, աղջկա կամքին հակառակ, սեռական հարաբերություն է ունեցել հետը:

Այնուհետև Մոնիկային տուն ուղեկցելու պատրվակով ընկերների հետ մեքենայով նրան հասցրել է Կոմիտաս-Փափազյան փողոցների խաչմերուկում գտնվող կանգառ, խաբեությամբ Մոնիկայից վերցրել ու հափշտակել է 60 հազար դրամ արժողությամբ «Սամսունգ» հեռախոսը, դրա մեջ եղած կանխավճարային «Ալո» քարտը՝ 7 հազար դրամ արժողությամբ ու կանխավճարային «Իզի» քարտը՝ 7800 դրամ արժողությամբ: Հակոբը Մոնիկային խաբել է, թե հաջորդ օրը ծնողի հետ պիտի ներկայանա ոստիկանության բաժին, այդ ժամանակ էլ հետ կստանա հեռախոսն ու քարտերը: Ընդհանուրը՝ Հակոբ Հ.-ն Մոնիկային պատճառել է 74 հազար 800 դրամի գույքային վնաս:

Հակոբ Հ.-ին մեղադրանք էր առաջադրվել մարդու առևանգման, խարդախության, իրավապահ մարմնի ներկայացուցչի կոչումն ու իշխանությունն ինքնակամ յուրացնելու և բռնաբարության համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131 հոդվածի 1-ին, 178 հոդվածի 1-ին մասերով, 317 հոդվածով, 138 հոդվածի 1-ին մասով:

Նախաքննության ու դատաքննության ընթացքում Հակոբ Հ.-ն իրեն մեղավոր չի ճանաչել: Դատարանում նա ասել է՝ ճիշտ է, դեպքից 13 տարի է անցել, բայց կփորձի վերհիշել: Դեպքի օրն իրեն զանգել են ընկերները, առաջարկել են քաղաքում մեքենայով շրջել: Ինքը համաձայնել է:

Ճանապարհին խոսել են «աղջիկ ճարելու» մասին, Օպերայի մոտից գնացել են Երրորդ մաս, հասել են Ծերեթելի խաչմերուկ, որտեղ ինքը նկատել է մի աղջկա, որը արտաքին տվյալներով մարմնավաճառի նման էր՝ ինքը չէր տեսել, որ բարոյական ինչ-որ աղջիկ կանգնի նմանատիպ տեղեր:

Շրջադարձ են կատարել, տեսել են, որ աղջիկը նստեց տաքսի: Իրենք գնացել են տաքսու հետևից: Ճանապարհին ընկերը լույսերը թարթելով տաքսուց պահանջել է կանգնել, բայց տաքսին չի կանգնել: Նրա հետևից շարժվել են դեպի ավտոկայան

Տաքսին կանգնել է գազալցակայանում: Իրենք մի քանի պտույտ են տվել այնտեղ, բայց չեն մոտեցել, որովհետև շատ մարդ կար: Հետո տաքսին շարժվել է դեպի օդանավակայան, իրենք տաքսուն կանգնեցրել ու մոտեցել են: Մեքենայում նստած աղջկան ինքը հարցրել է՝ ինձ չե՞ս հիշում, քանի որ մտաբերել է՝ մոտ մեկ շաբաթ առաջ այդ աղջկան տեսել էր դեպի Քոչարի փողոց տանող ճանապարհին: Նա այն ժամանակ մենակ չէր, ինքը վերցրել էր նրա հեռախոսահամարը, նա էլ իրենն էր վերցրել: Երբ ինքը հիշեցրել է, այդ աղջիկն էլ է հիշել:

Ինքը նրան հարցրել է՝ որպես մարմնավաճառ՝ սպասարկելու համար ինչքա՞ն գումար կուզի: Նա ասել է՝ ամեն անձը՝ 50 դոլար: Իր ընկերները համաձայն են եղել այդ գումարը տալ:

Աղջիկն առաջարկել է Ծերեթելու վրա ինչ-որ հյուրանոց գնալ, բայց իրենք մեքենայում խոսել են, ասել են՝ այնտեղ թանկ է: Ընկերներից մեկն ասել է, որ հարմար տեղ կա Մալաթիայում: Աղջիկը նստել է իրենց մեքենան, գնացել են Մալաթիա, բայց տեղ չի եղել: Որոշել են գնալ Արաբկիր՝ հանրակացարան: Բայց իրենց ծանոթին այնտեղ չեն գտել: Այդ ժամանակ աղջկան զանգել են, նա ասել է, թե մայրն է, որն առաջարկել է աղջկան «Մայամի» գնալ հաճախորդների հետ: Ճանապարհին այդ «մայրը» մի քանի անգամ զանգել է, իրենք հասկացել են, որ խոսքը ոչ թե իրական մոր, այլ «Մամա Ռոզայի» մասին է: Ինքը առաջարկել է, որ աղջիկը մեքենայում սպասարկի իրենց, նա չի համաձայնել, նույնիսկ ասել է, թե անչափահաս է, ինչից ինքը շատ զարմացել է: Հետո նորից «մայրն» է զանգել, ասել է՝ եթե տուն չտանեն աղջկան, ոստիկանության հետ խնդիրներ կունենան: Ինքը տղաներին ասել է՝ «շառուփորձանքի մեջ ընկնելու» ցանկություն չկա: Աղջկան նստեցրել են մի պատահական տաքսի, ու իրենք հեռացել են:

Հակոբ Հ.-ն պնդել է, թե աղջիկը մարմնավաճառ է եղել, իրենցից յուրաքանչյուրից 50 դոլար է ուզել ծառայություն մատուցելու համար: Ինքը նրա հեռախոսը չի վերցրել, որպես ոստիկան չի ներկայացել, զենք չի պահել նրա վրա ու չի բռնաբարել մեքենայի մեջ: Դեպքից հետո մեկ ամիս եղել է Հայաստանում, ապա մեկնել է Ռուսաստան՝ արտագնա աշխատանքի: Իրավապահներն իրեն չեն կանչել, ինքը քրեական հետապնդման չի ենթարկվել: Դեպքից հետո տվյալ երկու ընկերներին այլևս չի հանդիպել…

Տուժող Մոնիկա Ս.-ն հայտնել է, որ դեպքի երեկոյան ինքը ծնունդի է եղել ակումբում, հետո տաքսի է կանչել, որ գնա ծանոթուհու տուն, որտեղ ապրում էր: Ճանապարհին տաքսին գազալցակայան է մտել, հետո վարորդն ասել է, թե մի մեքենա գալիս է իրենց հետևից: Տաքսու ճանապարհը փակել է սպիտակ «Նիվան»: Հակոբն իջել է «Նիվայից», ներկայացել է որպես «համակարգի աշխատող»: Ասել է, թե ինքը իրեն ոստիկանության բաժին պիտի տանեն: Չի ասել՝ ինչու: Որևէ փաստաթուղթ նա ցույց չի տվել: Ինքը վախեցել ու նստել է նրանց մեքենան:

Իրեն տարել են ոստիկանության տարբեր բաժինների մոտ, բայց չեն իջեցրել մեքենայից: Ինքը լաց է եղել, խնդրել է, որ իրեն բաց թողնեն: Բայց տարել են ինչ-որ տեղ, ինքը չգիտի՝ կոնկրետ որ հացեն էր դա, Հակոբն ընկերներին իջեցրել է մեքենայից, պահանջել է, որ ինքը շորերը հանի ու սեռական հարաբերություն ունենա հետը:

Ինքը չի համաձայնել, նա հանել է ատրճանակը, սպառնացել է, որ եթե շորերը չհանի և ուզածը չանի, զենքով կխփի: Նա բռնությամբ հանել է իր շորերն ու բռնությամբ սեռական հարաբերություն է ունեցել հետը մեքենայի մեջ: Հետո եկել են նրա ընկերները, որոնք իրեն ձեռք չեն տվել: Իրեն տարել են Կոմիտաս, Հակոբը հրել, իրեն դուրս է գցել մեքենայի միջից, նրանք հեռացել են:

Քանի որ Հակոբը ներկայացել էր որպես «համակարգի աշխատող», ինքը դեպքից հետո այնտեղ էլ դիմել էր: Ինքն այդ երեկո Հակոբին առաջին անգամ էր տեսնում: Կատարվածի մասին ինքը հայտնել է տանտիրուհուն, որի մոտ ապրում էր, նաև՝ իր հարազատներին է ասել:

Տարիներ են անցել, բայց ինքը միշտ հիշել է այդ դեպքը՝ չնայած ցանկանում էր մոռանալ: Ներկայումս բողոք չունի…

Դատարանը եզրահանգել է, թե արդարացման դատական ակտ կայացնելու հիմքեր չկան, դրա վերաբերյալ պաշտպանի միջնորդությունը ենթակա է մերժման:

Դատարանը հաստատված է գնահատել մեղսագրված արարքների կատարումը Հակոբ Հ.-ի կողմից, միաժամանակ որոշել է, որ խաբեությամբ մարդու բացահայտ առևանգման, խարդախության և իրավապահ մարմնի ներկայացուցչի կոչումն ու իշխանությունը յուրացնելու մասերով քրեական գործի վարույթը ենթակա է կարճման, այդ մասերով Հակոբ Հ.-ին պետք է ազատել քրեական պատասխանատվությունից ու պատժից՝ վաղեմության ժամկետներն անցած լինելու հիմքով:

Վաղեմության ժամկետի անցած լինելը չի ազդել միայն բռնաբարության մեղադրանքի վրա:

Դատարանը Հակոբ Հ.-ին մեղավոր է ճանաչել բռնաբարության համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 138 հոդվածի 1-ին մասով, դատապարտել է 3 տարի իրական ազատազրկման: Պատժի սկիզբը՝ 2017 թվականի ապրիլի 18-ից: